Dag 07 & 08: Beach Day Koh Mook

Zoals reeds geschreven geen verslag is een goed verslag van heerlijk genieten in de tropische zon. Gisteren verlieten we Montra Mook en trokken we in onze Bamboe hut van Tropical Mook. Het doet meteen anders aan. Geen katjes maar wel een stuk of 4 honden en veel kippen. Ons geïnstalleerd en bij Good Luck restaurant ontbijtje genoten. De eigenaresse ziet elk gewenst gesprek wel zitten en is vrij enthousiast. Taxi naar Charlie Beach en tja lekker beetje lezen, zwemmen en relaxen. Zeewater is aangenaam en eten lekker.

Snorkelen, nee. Te veel stroming en naar wat we vandaag begrepen en ook vorig keer op Koh Kood ervaarden, sinds COVID is de natuur anders. Wel schijnt Koh Kradan veel mooier te zijn om te snorkelen en laten we daar over 4 dagen heen gaan.

Betekent op dit kleine eiland lekker niets doen.

Na het avond eten een afzakkertje op ons terrasje ging de trap omhoog voor ons bed. Kleine 10 minuten later hadden we de licht schakelaar gevonden en werden we ons bewust van het kleine matras met klamboe en de ventilator die voor verkoeling moest zorgen. Die klamboe stelde niet veel voor. Als een van ons omdraaide was deze weer open. Echter geen mug gezien. Het lag eigenlijk best wel apart met ruziemakende honden en kippen onder je hut. En als je denkt dat je naar toilet moet, dan moet je. In deze hut wil je dat nou net niet. Achterste voren , de trap af. Zolang je de laatste tree niet mist gaat dat prima.

Allebei redelijk geslapen. Het koelt beetje af dus de mini dekentje (je kan deze ook als tafelkleed gebruiken) toch nodig gehad. Het ontbijt was prima. Bij een toast ham and cheese verwacht je niet de smaak van een cheeseburger van MacDonald. Het fruit, och dat is dus echt lekker. De mango smelt op je toont. Goeie koffie, ander verhaal.

Nadat we de was hadden weggebracht namen we de taxi. Nou ja taxi. De scooters met zijspan bedoel ik. Ongeacht waar je heen wilt 50 bath per persoon. We gingen naar de punt van Koh Mook bij Sivilai Beach resort een luxe resort die op internet mooi aan doet. Het viel beetje tegen. De stroming is daar vrij sterk dus je kon weer niet echt zwemmen. Toch maar richting Charlie Beach. De chauffeur vertelde veel. Dat de tsunami van paar jaar gelden. veel heeft verwoest maar geen doden. Ze konden allemaal op tijd de bergen in vluchten. Dat Kradan veel mooier is om te snorkelen. Hij wisselde maar meteen zijn Line nummer uit (Thaise whatsapp, die Jeroen nog heeft overgehouden aan de quarantaine van vorige jaar). Zo kunnen we hem bellen als we een taxi nodig hebben. Slim, want er zijn nu denk te veel taxi voor het aantal toeristen. Het is zeker niet druk op het eiland. Weinig Nederlanders behalve een man achter ons elk liedje mee fluit. Jeroen denkt dat Makelie zijn achternaam,is, fluit net zo slecht. 

Net op mij gemak WIDM terug gekeken. Voetjes in het zand, cocktail er bij en ja ik zat op de verkeerde mol. 

Wat ook apart is, op een moment dat je niet verwacht ineens heel veel cicades die van zich laten horen. Echt een hels kabaal. Voor wie de serie “De Verhulstjes” heeft gezien, we denken dat het zo’n 33 graden is.

Gewacht op de zonsondergang naar het was beetje bewolkt dus nog geen mooie timelaps. Jeroen zijn nieuwe vriend gebeld en die bracht ons naar de was. Ik vond de 2 wasbakken wat zwaar en bij de hut bleek waarom. Alles was nog nat. Dat was niet de bedoeling maar we zijn niet voor één gat te vangen dus touw gespannen en de was opgehangen. Wanneer het droog is? Dat zal moeten blijken.

Naast de cicades hebben we ook vleermuizen die rakelings langs je heen vliegen op weg naar de hut. Een kleine hond is ons gevolgd en hij vind de kattenbrokjes erg lekker.

Voor ons doen laat eten en nu op terrasje Ajax kijken en een afzakkertje.

Groetjes,

Jeroen en Nicole