Dag 13: Pai Part Two

Vanochtend een lift gekregen van de buren richting het centrum van Pai. Het is ongeveer een kwartiertje lopen. Het loopt best leuk maar een lift kan geen kwaad. In het centrum(pje) afgezet en een ontbijtje gescoord. Baggles en Panini. Is even iets anders als rijst. Aan de overkant een scooter gehuurd (200bath 24 uur). Nadat we de tank hadden volgegooid voor 90 Bath (1 liter kost hier Ong. Euro 0,80) de weg op richting Bamboo Bridge.

Onderweg rijd je door het landschap van het Noorden van Thailand. Zeker omdat het regenseizoen net ten einde is, is het hier groen en .... MOOI!!! Midden in een berggebieden en ja... zoals ik al schreef mooi.

De weg rechts ingeslagen. De weg ging door kleine dorpjes en was goed te doen. 3 behoorlijk steile bochten, maar gewoon rustig rijden en dan is er niets aan de hand. Aan het einde van de weg vonden we de bamboebrug genaamd: Boon Koh Ku So / The Merit Bridge, wat betekent : De brug van verdiensten. De brug is 800 meter lang en loopt dwars door de nabijgelegen rijstvelden. De brug is door de lokale bevolking aangelegd zodat de Monniken een kortere route hebben van hun tempel naar het dorpje voor boodschappen. 

Zeker nu we aan het einde van het regenseizoen zitten is het hier onwijs mooi. Alles is groen en de lucht zo blauw dat je bijna denkt dat we de foto’s hebben opgepimpt. Dat is niet zo. De foto’s geven goed weer hoe wij het hebben ervaren. In het droge seizoen kan het tegenvallen daar de rijstvelden dan geel en dor er bij liggen.

De volgende stop was vrij kort voor de brug: Pam Bok waterval. Steil paadje omhoog en toen ..... mooie waterval maar een nog glibberig pad er heen en heel veel toeristen. Echt lekker zwemmen kon niet dus we besloten door te rijden en de weg te vervolgend naar de witte boedha. Eerst lunch langs de weg. Heerlijke noodles en 3 drankjes voor 120 Bath. Geen geld en prima maaltijd. De witte boedha kunnen we vanaf ons hotel zien. Het bleek een hele steile trap te zijn. Ach, doen we in ons tempo. Alleen: “dress politely”. Of te wel schouders en knie bedekt. Maar nergens een kraampje waar je een sarong kon lenen. Het excuus om de trappen niet op te gaan uit respect voor de dresscode.

Verder gereden en voor we het wisten waren we terug in Pai. langs de 7 elven voor wat boodschappen en naar ons hutje. Relaxen, foto’s vast geüpload en om 17,30 de scooter op voor de zonsondergang bij Pai Canyon.

Terwijl we er heen reden dacht ik aan een Thais gebruik: hetgeen nee durven zeggen. Ze zeggen overal ja op. Dus op de vraag: “sunset is at 18.30?” Krijg je een bevestigend antwoord. Onderweg was er dus een kleine angst of we te laat waren. Maar nee, we hebben de dag goed kunnen afsluiten. Met de mooie vergezichten op de omgeving van Pai, bij zonsondergang, nemen we alvast afscheid van Pai. Zo mooi, zo gaaf, zo relaxed, zo’n heerlijke sfeer en (straks weer) zo lekker eten. Dag Pai!!!

Groetjes,

Jeroen en Nicole