Dag 03: DMZ tour - Noord Korea

Vanochtend werden we om 08.00 opgehaald voor een indrukwekkende tour. We gingen op weg naar de DMZ. De gedemilitariseerde zone tussen Zuid en Noord Korea. Het is ontstaan na de wapenstilstand van de Koreaanse Oorlog in 1953 en is een van de meest militair gecontroleerde en gevoelige grensgebieden ter wereld.

Eerste stop was op de berg achter het paleis. Daar hadden we zicht op Seoul en de mooie omgeving. Mooi en de zon liet zich zien maar zeker niet het hoogtepunt van de dag.

Stop 2 de Unification Tower. Na de oorlog zocht men Vrijheid, Vrede en Eenwording (Unification). Deze Tower is gebouwd om verspreide gezinnen troost te brengen en dichter bij elkaar. Immers, Dit observatiedek ligt op slechts 2 km van Noord-Korea. Via de verrekijkers zien wij aan de ander kant van het water de Noord Korea. Dit was best raar. In de verte een land wat je van naam en geschiedenis kent en je ziet eigenlijk niks. Vreemd. We moesten wel op tijd bij de auto zijn want om 11.00 werden we bij stop 3 verwacht.

Onder weg naar stop de 3 ( de meest indrukwekkendste) reden we langs de grens van de DMZ. Huisje, camera’s, prikkeldraad, je merkt dat het hier een ander gebied is. Toen we aan reden op stop 3 dacht ik vanuit de auto (want dat mocht tijdens de autorit ook) een foto te maken van een legerhuisje. Dat mocht eigenlijk niet want dit was een grenspost met de DMZ. Als je al stiekem foto’s nam dan vanuit de auto maar niet je hand buiten het raam.

Goed, de grenspost dus. We wisten dat we ons paspoort moesten afgegeven. Nu denk je dat doen alle toeristen. Klopt maar wij waren bij een hele ander grens post als wat je op internet kreeg als je op zoek ging naar een Tour. Dus alleen wij. En dan is het ineens heel, hoe zeg ik dat, apart.soort van beetje eng. De hele auto werd gecontroleerd. Je paspoort ging van soldaat naar soldaat. Gelukkig kreeg de gids een bonnetje zodat we na de voorstelling ons paspoort weer bij de grenspost konden ophalen. Formulieren invullen, wachten. Onze telefoons moesten we afgeven zodat ze de camera kunnen beplakken. Dus ook stiekem foto’s maken is er niet bij. We waren onder de indruk. Bang wil ik het niet noemen maar dat ze het menen dat voelde we.

Goed, na een blauwe vlag om de buitenspiegel, zodat ze weten dat je bent gecontroleerd, denk je op weg te gaan. Nee, even wacht op een militaire politieagent. Zoals de gids zei: Our Convoy. En alleen als hij het zegt mag je een foto maken. Zo reden we de DMZ in.

2 keer gestopt. Dichterbij Noord Korea dan eerder op de dag maar geen foto’s. In een gebouwtje de plattegrond en de uitleg van de gids. Een deurtje ging gauw dicht want stel je voor dat we de militaire spullen zien.

Ook hier verrekijkers en na goed zoeken zagen we de Noord Koreaanse vlag. Het lijkt of je naar niets kijkt. Ja een vlag. Maar verder geen beweging en alleen bruin landschap. We staan daar met zijn vieren en het was stil. Aan de ene kant vredig stil en aan de andere kant stilte voor de storm? Er hoeft maar één iemand te bedenken……. De laatste oorlog was in 1953 en laat dat de laatste zijn. 

We stopte bij nog een veldje maar echt niets te zien. Ook de navigatie in de auto is vanaf de grens post blanco. Ze willen niet dat men weet hoe het er hier uit ziet. Wel is er binnen de DMZ veel agrarische velden waar veel ginseng wordt verbouwd.

Hoe stil het was, hoe simpel het leek…. Ja het heeft zeker indruk gemaakt.

We vervolgde onze weg naar de lunch. Ja wel, wederom een BBQ. Maar nu de de lam en rund was vandaag de eend aan de beurt. En wederom heerlijk. De rode pasta is gefermenteerde soya bonen en worden hier in potten voor het restaurant… gefermenteerd. Ziet er niet uit maar het eind product is heerlijk.

Na de lunch terug naar Seoul. Onze gids een lieverd heeft zijn rijbewijs gehaald ….. ergens. Hij kan de auto niet recht houden. Heeft het tussengas gevonden en als hij vertelde let hij eerder op ons, of wij wel luisteren dan op de weg. Zijn engels is zeker beter dan ons Koreaans maar het duurde effe tot we begrepen wat “aanwies bees” is. Wij verstonden ANWB was maar hij bedoelde Army Base. Lock and Loll is Rock & Roll en samjung, terwijl ik dit woord tik wordt het meteen verbeterd in, juist is Samsung. Het was en dag van: Ah en Oké en en hè en I understand en van een stilte omdat we het echt niet snapte. Neemt niet weg dat hij veel interessante dingen heeft verteld. En dat maakt een privé tour meer dan de moeite waard.

De laatste stop was het War Memorial of Korea. In het (gratis toegankelijke) museum verdieping 3 met de tentoonstelling over de  Koreaanse Oorlog die werd uitgevochten tussen Noord-Korea en Zuid-Korea van 1950 tot 1953. Het noorden werd gesteund door China en de Sovjet-Unie terwijl de het zuiden werd gesteund door troepen van de Verenigde Naties (VN) onder leiding van de Verenigde Staten. Ook weer indrukwekkend. 

Buiten de diverse vliegtuigen en tanks aanschouwd en terug naar hotel. Een mooi dag met een mooie tour die zijn geld waard was. Niet het geijkte zeg maar. Relax op de kamer en vervolgens de metro naar Gwangjang markt. Een van de populairste in Seoul. Mede door streetfood programma op Netflix. In de serie zie je een dame en een moeder en dochter. Bij de eerste een lange rij en de tweede werden we verwezen naar de buren ze waren al dicht.

We beginnen met hotteok. Dit is deeg met bruine suiker, kaneel en nootjes. Zo lekker dat toen we weggingen we er nog een hebben gehaald. We gingen zitten bij een vrouwtje die rondom haar keukentje max 10 mensen kwijt kan. We bestelde Gimbap, Koreaanse sushi. Deze was prima. En de Gyoza was ook heerlijk. En toen varkenshuid en kippenpootjes. Onze verwachting knapperige varkenshuid en pootjes om te kluiven. In werkelijkheid varkenshuid gestoomd of zo. Net als het vel van de pootjes. Oké geen botjes maar zelfs Jeroen vond 1 hap te veel.

De moeheid begon het te winnen dus metro in en bij hotel nog wat gedronken. Nu op de kamer kijken we terug op een zeer geslaagde dag.

Groetjes,

Jeroen en Nicole

ps. Leuke reacties via blog, insta of Facebook we genieten en gelukkig Ramona er zijntaxi die ons wel mee willen nemen.