Dag 03: Fietsen op Koh Kret

Ondanks de tekst op zijn t-shirt, “Better late than never” was Jazz stipt op tijd. Een heerlijk weerzien. En alsof we elkaar gisteren nog hebben gezoen gingen we op weg naar de pier.

De boot met oranje vlag zal ons naar pier nummer 30 brengen. In de boot beetje bijgepraat en natuurlijk her en der informatie over bijv de eerste brug over de rivier. Deze is meteen de scheiding tussen Bangkok en Nonthaburi provincie. We kwamen langs de Singha fabriek en zagen ook het gewonen leven langs het water. In Pak kret stapte we uit en zoals Jazz vaak genoeg zegt: “Ik wordt vrolijk van eten”, liepen we dus eerste de lokale markt van Pak Kret op. Kleiner, rustiger maar wel meer diversiteit qua eten als Wang Lang market. Maar, dat komt omdat bij Wang Lang het ziekenhuis zit en dat betekent 5000 mensen die moeten lunchen en Wang Lang Market is zeg maar hun bedrijfskantine. Dus meer maaltijden dan groeten, vlees etc.

En al gauw hadden we het eerste snack in onze hand. Geen idee wat het was maar een soort Thaise empanades. Naast gewone eieren hebben ze eenden eieren en de roze… Unicorn, zoals Jazz uitlegde. Alle soorten fruit, groenten, vis, vlees etc. Blijft jammer dat we niet kunnen inkopen om zelf te koken.

 Taxi in om 20 minuten later bij de pier te zijn om de oversteek naar Koh Kret te nemen en let op, liever na 9 uur want dat kost dit maar 3 bath ipv 5. En voor deze prijs is er een kapitein en een helper voor de boot en iemand bij de kassa die de hele dag mensen heen en weer brengen.

Koh Kret was oorspronkelijk een natuurlijk bocht in de Chao Phraya-rivier. Vanwege het bochtige pad deden schepen er vaak langer over om bijv Ayutthaya te bereiken. Daarom werd er een extra kanaal aangelegd voor een korte weg naar Bangkok. Naar mate de tijd verstreek, werd het kanaal door erosie geleidelijk breder en werd het een deel van de rivier zelf, waardoor Ko Kret een eiland werd. 

Jazz regelde 3 fietsen om het eiland, van 3 kilometer breed en 3 kilometer lang, te gaan verkennen. Zonder rem maar we kwamen vooruit. Alleen dus oppassen met bochten daar de weg meestal boven het water liep.

We stopte bij wat tempels en aan het landschap te zien werd er vroeger veel fruit etc geteeld. In de 2e oorlog deed het dienst als schuilplaats voor belangrijke personen. Bij de pottenbakkerij waar het eiland om bekend staat.

Halverwege een stop bij een restaurant. Jazz vroeg ons wat we wilde eten om vervolgens nog 3 gerechten extra te bestellen. De tafel stond vol en alles was lekker. Voor Yam Gai Dou (of hoe je dat schrijft). Gefrituurde ei in zure saus met ui en tomaat. Klinkt simpel maar thuis deze smaak namaken is niet zo simpel. De reeds gekocht gele stukken fruit werden door Jazz ontdaan van hun vel en wat waren die lekker.mix van mango en pruim. De plaatselijk bierbrouwerij was dicht. Na heel veel kraampjes en winkeltjes. In het weekend is het veel drukker en trekt het de lokale naar dit eiland toe. 

En zaten we rond 15.30 in de taxi naar de pier. Op de boot terug naar Bangkok gaven we Jazz de sokken uit Nederland. Vooral die van Mondriaan viel in de smaak. Het is een flamboyante persoonlijkheid, lief en vol humor. En een lekkerbek. Heerlijk om een hele dag mee op te trekken. Aan het einde van de vakantie hebben nog een afspraak met hem voor, hoe kan het anders, een food tour.

Jazz stapte halverwege uit en wij gingen door naar ons restaurantje bij de Canalhouse. Chumpon was onderweg naar huis en zou er bijna zijn en Uncle Steve is er ook, appte Chumpon. Toen we kwamen aanlopen werden we meteen herkend. Vooral Kitty vloog me om mijn nek. Die was blij om ons te zien. Beetje bij beetje kwamen ze naar ons toe. Ook Ohm gaf ons een heerlijk welkom.  Ook de kleine jongen, er werd meteen een foto van Jeroen en hem getoond van afgelopen keer bij Wat Arun. We werden hartelijk onthaald.

Lekker zitten kletsen met Uncle Steve en ook Chumpon kwam er bij zitten. Uncle Steve was de vertaler voor ons en Chumpon. Wat eten besteld, wat biertjes enhet cadeautje aan Chumpon gegeven. Ze was verrast en vond het heel gaaf. Armbandje als teken van vriendschap. Voor ons klein gebaar voor haar….. ze is er echt heel blij mee.

Mister Wee van het restaurant bracht ons terug naar Wang Lang Market en daarna ging hij Uncle Steven naar huis brengen. Nu foto’s en verslag van deze geweldige dag uploaden en dan slapen. Wekker gaat vroeg ivm onze vlucht naar Trang!

Dank voor alle reacties. Leuk dat jullie meelezen.

Groetjes,

Jeroen en Nicole