Dag 04: 3842 meter omhoog - Aiguille du Midi

Vandaag de lange broek aan en een vest mee in de hoop dat dit warm genoeg zal zijn. We pakte de auto richting Chamonix, een berg plaatsje. In dit plaatsje kan je met 2 kabelbanen de berg Aiguille du Midi op. Deze berg ligt in het Mont Blancmassief. Een bergmassief in de westelijke Alpen, dat  zich uitstrekt over Frans, Italiaans en Zwitsers grondgebied. Hier heb je uitzicht op Mont Blanc, de hoogste berg van Europa (mits de wolken er niet voor hangen).

Onderweg begon het landschap langzaam te veranderen. Wat mooi met al die dorpjes in de bergen. Links een waterval, rechts de eerste sneeuw. In zo’n omgeving op een parkeerplaats de verse croissantjes van de “Boulangerie” opeten is dan geen straf.

Nadat we de Visa kaart hadden getrokken (het is niet goedkoop) gingen we met de eerste gondel naar het eerste plateau. Daar heel even buiten moeten wachten. Hier hadden we al de eerste mooie beelden van de Aiguille du Midi. Tweede gondel naar boven, nog hoger. Het dal werd kleiner, de berg steiler en de wind kouder.

Bij aankomst op de Aiguille du Midi was het -5 graden en dat was te voelen. Ach, we hebben -30 overleefd in Lapland..... Eenmaal buiten in de zon was het eigenlijk zeer aangenaam. En wat een uitzicht!!! Zoiets hadden wij nog nooit gezien. Jammer dat de Mont Blanc achter de wolken lag.

We liepen van het ene uitzicht naar het andere en telkens was het adembenemend. Dat klopte ook wel (qua adem). We zaten immers op zo’n 3842 meter hoogte. Volgens de informatie heb je hier zo 60% zuurstof. Een trap op is dan toch effe anders. Een soort trainingsstage voor volgend jaar, als we 4 dagen in Tibet verblijven, op 3600 meter hoogte. 

Het was gewoon geweldig mooi en de foto’s spreken voor zich.

Na een magneetje gescoord te hebben , namen we de kabelbaan weer naar beneden. En ook nu... het is best hoog! Helemaal als de gondel zo’n tussen stuk passeert, alsof ik weer in Moviepark was, maar dan anders. Beneden aangekomen een terrasje op gezocht voor de lunch. Toch apart zo met de bergen op de achtergrond.

De auto in om in een kleine 1,5 uur weer naar Veyrier du Lac te rijden. De bergen verdwenen naar de achtergrond. De zon niet en toen we het meer weer aan ons rechterkant hadden gaf de auto 24 graden aan.

Via supermarkt bier en ijs gehaald. Effe op de kamer en vervolgens naar beneden richting het water voor een terrasje met uitzicht op het meer. Het volgende liedje zou niet misstaan op de achtergrond : “Daar bij de waterkant.......”

Groetjes,

Jeroen & Nicole