Dag 06: Hoi in Hanok Village Jeonju

Onze eerste stop was een restaurantje die we op internet hadden gevonden. De kaart was alleen minder uitgebreid dan we dachten dus gingen we voor de French Pastry en de Signature Coffee. Ze zijn hier gek op zoet. Maar als ontbijt, vanille ijs? Het was best lekker, de koffie top en ach we hebben iets gegeten.

Moet je doen!, zeiden ze. Vind je leuk!, zeiden ze. Dus gingen wij naar een voetenbad café. De nek en rug massage kregen we er gratis bij. Zie foto’s hoe dat was. Ik heb hem binnen 5 minpunten afgedaan. De fysio vorige week was beter zeg maar. Echter, bij de fysio ging ik pijnvrij weg. Hier was dat maar de vraag.

Ondertussen zaten onze voetjes en been in een badje van 40 graden. Met geur zout, een dekentje, een Lemon Ice Tea en uitzicht op de toeristen in Hanok Village, kregen onze voetjes een bad. Eerder dan de geplande 30 minuten vond ik het genoeg. Het leek wel of mijn benen geschrobd waren. Als of ik rood bruine sokken aan had. Een gevalletje: “Been ther, done that”.

Onze weg vervolgd naar Gyeonggijeon Shrine. Het is gebouwd in 1410 en het museum was dicht. Dus niets meegekregen over koning Tae-jo, de stichter van de Joseon-dynastie. Interesse? Internet bied uitkomst.

Doorgelopen naar het oude gedeelte en een weggetje omhoog genomen. Uitzicht op de Hanok Village. De zon was er en het was een aangename temperatuur. Beneden bij een klein winkeltje wat drinken gekocht en 2 man wezen meteen naar de overkant. Ja, we snappen het daar kunnen we zitten. Het oude mannetje begin een gesprek maar ja, ons Koreaans ……

Langs het water weer naar begin gelopen en op zoek naar een restaurantje. Het werd er een waar je een soort hamburgertje kreeg met wederom allerlei bakjes met ingelegde groeten (het aantal varieert per restaurant). Jeroen nam er Bibimbap bij en ik in bamboe gestoomde rijst. Niets mis mee maar wij vinden het wat vlak. Danny (mocht je dit lezen), het klopt wat je ooit zei: het lijkt bij eentonig qua smaak en we miste wat zout.

Daarna nog door de straatjes geslenterd. Traditioneel? Zeker maar ook vrij toeristisch. Hoewel wij niet denken dat we tegen het einde van de vakantie een foto hebben in Hannok steil zoals zo vele toeristen hier. TikTok doet goede zaken.

Op ons balkonnetje lekker wat gedronken en een aantal dingen uitgezocht. O.a. wat we morgen gaan doen. Geen idee. En waar we gaan eten. De night market is alleen op vrijdag en zaterdag. Om nu een taxi te nemen naar The Outback (Amerikaanse keten), nee we zijn In Zuid Korea. En na 5 dagen Seoul nooit gedacht dat we aan het meisjes bij de balie zouden vragen: Waar zit een BBQ restaurant. Met handen en voeten, google translate en haar vertaal app kwamen we niet echt achter of er iets in de buurt was of misschien wel was er niets in de buurt. We besloten gewoon te gaan lopen en we zien wel.

Na 600 meter hoorde wij iets roepen maar was dat voor ons? Ja, het meisje was ons achterna gerent want ze had iets gevonden. Ze pakte Jeroen zij telefoon, typte het adres in NAVER (Koreaanse navigatie app) en na een selfie we konden op weg.

Met een glimlach wordt je ontvangen. Drinken besteld en nog voor het menu stonden de diverse bakjes al op tafel. Maar ja, wat nu. De menukaart aan de muur geeft alleen een idee van hoeveel het kost. De menukaart vertaald het naar het alles behalve wat het was. Dus gokje op 150 gr. nummer 2 en 150 gr. nummer 3. Dit bleek een prima keus dus nummer 3 nogmaals besteld maar we kregen nummer 2. Qua smaak hadden we dit effe nodig.

Tafel naast ons had het met zijn vieren naar hun zin. Ze hadden Soju en als ze een shot namen telde ze 3, 2 en zeiden Hoi. Ineens stond er een naast ons met een biertje. Zijn grote baas betaalde. Oké dan doet Jeroen toch Hoi mee. Zie filmpje. Ik ging een Soju voor hun halen en wilde een flesje uit hun mandje pakken. Want wat op tafel staat of in je mandje moet je afrekenen. Dit mocht niet maar het werkt 2 kanten op. Vervolgens kreeg ik een cola en toen ik net deed alsof ik weer iets ging bestellen reageerde alle 4 tegelijk: No, No.

Hoe lang zij we hier? Waar ga je nog heen?. Maar toen we vertelde dat we uit Nederland kwamen ging er geen belletje rinkelen tot je Guus Hiddink noemt. O die wordt hier enorm aanbeden. Toen ze weg gingen kregen een ferme handdruk en een fijn verblijf in Zuid Korea gewenst.

De zak Netflix chips die we net opmaakte smaken naar de beefrolletjes bij Danny. En dat met Netflix op de achtergrond (met een vertaal app kom je via Chinees naar Spaans naar Nederlands en kun je kijken haha). Tot morgen.

Ps. Er staan een paar nieuwe filmpjes op de site.

Groetjes,

Jeroen en Nicole