Dag 13: Een lesje in Thaise Gastvrijheid!

Het liep vandaag plotseling anders als verwacht maar wat een mooie herinnering in vele opzichten.

Het keiharde bed heeft niet goed gedaan aan onze nachtrust dus voordat we op de fiets zaten voelde ik met name al de pijn, haha. Eerst maar ontbijten in deze voormalige tabaksplantage. De droogschuren zijn behouden en de kamers zijn in die stijl gebouwd. Toen even het prijsje van de massage aangepast. Om nu 35 euro te betalen voor 2x voetmassage is zelfs voor Thaise begrippen duur. Sorry, sorry for the delay. Ja de slottijd van 9 uur werd vandaag niet gehaald. Dus reden we rond 9.30 weg voor de laatste 48 km van deze trip terug naar Chiang Mai.

De eerste 10 km ging prima. Zonnetje liet zich (nog) niet zien dus het was een aangename temperatuur. De omgeving is zo mooi hier en het fietst geweldig door de dagelijkse bezigheden van de Thai. Een dag zonder Thai Tea Milk is geen dag. Dus dat was de eerste stop. De vrouw was bezig met de lantaarns. Op de dag dat wij weggaan begint het lantaarn festival en alle voorbereidingen zijn overal in volle gang.

Bij 2 tempels gestopt. Je denkt als je er een hebt gezien dan… maar niets is minder waar. Bij de zittende buddah leek het of er roest zat aan zijn kin maar dichterbij bleek dat deze vol te zitten met bijennesten.

Ondertussen waren we 15 km van de 48 km verder en ik zag links een Songthaew. Zo’n taxi waar meerdere mensen achterin kunnen zitten. Je kunt raden wat ik dacht. Paar tellen later maakt Jeroen de opmerking, als we zo’n songthaew tegenkomen dan houden we hem aan. Ik vroeg maar niet of hij een grapje maakte. 

Nog 8 minuten later komt er een gele songthaew op ons af en ik steek mijn hand omhoog. “Can you bring us to Chiang Mai? Natuurlijk kon dat maar ze moest eerst thuis wat wegbrengen en dan kon ze ons helpen. Dus omkeren en achter haar aan. Die laatste fietsende kilometers gingen in een rap tempo.

Zet je fiets maar op de hoek en loop maar het pad op. Deze stond vol met stoelen. Feestje? Mai reed de taxi het pad op en deze lag vol met bloemen. Wat bleek, haar moeder is 3 dagen geleden overleden en vanmiddag is de condoleance en morgen de crematie. We voelde ons …. Een beetje opgelaten maar nee. Volgens Mai moet het zo zijn. Dus werden we voorgesteld aan haar zusters. Allemaal even vriendelijk en goedlachs. En zo zaten we bij een familie binnen naast de plek waar de kist zou komen. Ik vroeg derhalve ook of het klopt dat ze soort van vrolijk zijn. Ja, zei Mai. Gehuild hebben we en nu accepteren we het met een lach. Het is goed zo. Dus ook maar gevraagd of ze echt tijd had, ja want ze moest nog wat ophalen in Chiang Mai.

Jeroen had soort tol en schuimrubberen vliegtuig (die van vroeger) uit de tas gepakt en aan haar neefje gegeven. Hij was wat verlegen maar trok helemaal bij. Ook de broers lieten zich zien. Thee, koffie, water, koekjes, lunch, alles kon. De katten lieten zich zien waaronder een grijze. Ik mocht hem meenemen……. 

Ik dacht ik ga toch even naar de fietsen kijken. Die stonden er nog. Natuurlijk staan ze er nog. Er zijn hier alleen maar vrienden en familie. No worry. Morgen verwacht ze 500 gasten….. Zuster 2 zonder Engels liep met me mee en met handen en voeten liet ze mij het plein zien, het ziekenhuis, het lokale restaurant waar de chauffeur die ons zou rijden wel eerst even moest eten. Mai nam me mee naar de achtertuin. Dit is een plantage van de vrucht……. Naam niet onthouden. Het is een soort Lycee. We hebben deze op de boot gegeten. De oogst was in augustus. Ze liet foto’s zien hoe het er dan uit zag.

Al met 1,5 uur gewacht om omringd door alleen maar gastvrijheid. Mai zelf ging mee en zat ook achterin. Leuke gesprekken. Chauffeur betaald en ook Mai wat geld gegeven. Waarom? Het voelde goed om dat te doen en ik zei haar koop er evt bloemen voor, voor je moeder. Zojuist een foto gekregen van de bloemen die ze heeft gekocht. 

Ja mam, wat een fietstocht. Oké we hebben zo’n 30km van de 225km geskipt maar wat een aparte ervaring hebben we ervoor terug gekregen. Over Local life gesproken. Een lesje in Thaise gastvrijheid.

Op de kamer Etienne gebeld die kwam de fietsen ophalen en toen, moe. Klaas je zei het goed. De vermoeidheid is er maar straks een week op een eiland…. Echter de trek wint het van de slaap dus Jeroen zei dat er naan brood met humus was verderop. En oké we moesten even wachten maar de beste Samoa’s gegeten ooit!!! Heerlijk!!!! Vervolgens voetmassage bij onze vriendin. Die  ging met Jeroen een gesprek aan ging over Cambodja, Koh Kood en wat niet. Ik, ik sloot lekker mijn ogen. We vroegen of zij de was morgen klaar kon hebben. Na tig vragen of het lukt moeten we nu nog 1,5 uur wachten en dan kunnen we het ophalen. Tja, zo’n dag….

Net iets gegeten, Jeroen zijn baart laten trimmen en nu relax wachten op de was. Morgen vliegen we naar Bangkok maar vandaag … vandaag was een dag voor in de boeken!!!!

Groetjes,

Jeroen en Nicole