Dag 3: Bridge over the River Kwai , Death Railway & Hellfire Pass

27 mei 2016: Bridge over the River Kwai, Death Railway & Hellfire Pass

Degene die mij kennen weten dat ik snel wagenziek ben maar toch zit ik nu in de auto dit verslag te tikken. We staan nu al zo'n uur stil ivm file. Vrijdagmiddag schijnt dus druk te zijn.

Maar eerst vanochtend. Om 7 uur stond Clis (geen Chris) ons op te wachten in de lobby voor de tour van vandaag. De auto in en na 2 uur was onze eerste stop. Het Museum over the spoorlijn en de POW: Prisioners of War.

De oorlog in dit gebied begon met de aanval van Japan op Pearl harbor en de invasie in Maleisië. In 1942 vochten de Japanners tegen de Britten om uiteindelijk India aan te vallen. Om de Japanse troepen in Birma te handhaven hadden ze een veilige bevooradings route nodig ipv de vaarroutes. Ze besloten een spoorlijn te bouwen maar hadden geen genoeg mankracht dus werden Prisioners of War ingezet.

Veelal Britten, Australiër, diverse Aziatische nationaliteiten en Nederlanders. Onder erbarmelijke omstandigheden moesten ze de brug bouwen die later toen die af was werd gebombardeerd. Waardoor de spoorlijn uiteindelijk nutteloos werd. Qua eten was het ook erg. Tongen van vogeltjes werden gedroogd en aan de rijst toegevoegd. Niet alleen ziektes maar ook de honger koste velen levens.

De eerste stop was het museum waar bovenstaande goed werd verwoord en tentoongesteld. Langs het kerkhof gelopen. Er zijn vele gesneuveld tijdens het aanleggen van de ongeveer 415 kilometer lange spoorlijn, door het oerwoud en de bergen. 130 kilometer is nu nog in gebruik.

Vervolgens naar The Bridge of The River Kwai. Het is een kleine brug en natuurlijk hebben we de film gezien (wie niet?) maar daar kan  je het niet mee vergelijken. Gelukkig was het ook niet heel druk dus konden we even rond lopen.

The Death Railway was keurig op tijd en we hadden VIP tickets. Dus koekjes, thee, koffie, cola etc etc. En een certificaat dat we de brug over zijn gereden. De trein rot duurde 1,5 uur en toen was het tijd voor lunch. Thais buffet maar prima te eten.

De laatste stop is The Hell Fire Pass. Er moest een gedeelte in een rots worden uithakt zodat de trein er door kon. Ook hier werden multinationale arbeidskrachten gebruikt. Dit gedeelte is pas later gevonden en wordt door de Australië in ere gehouden.

Het tempo werd behoorlijk opgevoerd in 1943 waardoor dit de Speedo periode werd genoemd. 

We hadden een audio Tour en als je dan daar loopt en de verhalen hoort is het zeer indrukwekkend wat deze mensen hebben moeten door staan. Ook dit is weer een stukje geschiedenis waar je even stil van wordt. De discipline werd gekenmerkt door lijfstraffen.

Ondertussen ben ik 20 minuten verder en de auto staat nog steeds stil. Ben benieuwd hoe laat we bij het hotel zijn na deze indrukwekkende dag.

Het bleek dat de directe weg naar het hotel om 18.30 open zou gaan. Maar dat was niet zo. Toch gekozen voor de langere weg en zo waren we 19.15 bij het hotel. Het leek of de kleermaker ons stond op te wachten. De eerste dag hadden we pakken en een blouse uitgezocht. Nu Alles doorgepast. Jeroen zijn blouse is klaar mijn pakken over een paar dagen.

Opgefrist en op weg naar Rambutti Road. Lekker dichtbij en prima gegeten. Afzakkertje bij het hotel, foto's en video geüpload  en zo lekker slapen.

Groetjes,
Jeroen en Nicole